Η εφαρμογή του Διεθνούς Φωνητικού Αλφαβήτου στο μάθημα Ορθής Προφοράς Ξένων Κειμένων, σε ωδείο στην Αθήνα: διερεύνηση και κατανόηση της εμπειρίας μιας ομάδας σπουδαστών

Abstract

Η ορθή εκφορά λόγου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας ολοκληρωμένης ερμηνείας για έναν λυρικό τραγουδιστή (Adams, 2008). Το Διεθνές Φωνητικό Σύστημα (ΔΦΑ) χρησιμοποιείται ευρέως σε παγκόσμιο επίπεδο με επιτυχία για την επεξήγηση και διδασκαλία της ορθής προφοράς στο λυρικό τραγούδι (Mahaney, 2006· Paver, 2009· Montgomery, 2020). Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο των Ωδείων στην Ελλάδα, για το μάθημα της Ορθής Προφοράς Ξένων Κειμένων στην κατεύθυνση της μονωδίας. Παρατηρείται απουσία οργάνωσης και συστηματοποίησης του μαθήματος με αποτέλεσμα να διαφαίνεται αδυναμία ως προς τη δεξιότητα αυτή για τους σπουδαστές/τριες του λυρικού τραγουδιού. Με αφετηρία την πιο πάνω επισήμανση, σκοπός της παρούσας μελέτης περίπτωσης ήταν η διερεύνηση των εμπειριών τεσσάρων σπουδαστών μονωδίας όταν στο μάθημα της Ορθής Προφοράς Ξένων Κειμένων και για περίοδο τεσσάρων μηνών, εντάχθηκε και έγινε εκμάθηση του ΔΦΑ. Συλλέχθηκαν πλούσια ποιοτικά δεδομένα μέσα από παρατήρηση και συνεντεύξεις, τόσο ατομικές, όσο και ομαδικές, τα οποία αναλύθηκαν θεματικά. Από την ανάλυση των δεδομένων διαφάνηκε η θετική επιρροή του ΔΦΑ και συγκεκριμένα ο καταλυτικός ρόλος του στην αποσαφήνιση της άρθρωσης των ήχων, στην αντιμετώπιση προσωπικών δυσκολιών και στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης κατά την προσέγγιση νέων έργων του ξενόγλωσσου ρεπερτορίου. Τόσο η βιβλιογραφική ανασκόπηση, όσο και τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας, αποτελούν ισχυρά επιχειρήματα για την ένταξη της διδασκαλίας του ΔΦΑ στο μάθημα της Ορθής Προφοράς Ξένων Κειμένων στα ελληνικά ωδεία.